[cat] Les malalties cardiovasculars (MCV) són una de les principals causes de
mortalitat globalment. Hi ha un marcat dimorfisme sexual en el risc de
desenvolupar MCV segons l'edat. Les dones tenen una menor incidència i
mortalitat que els homes fins a l'etapa postmenopàusica, moment en què les
diferències comencen a disminuir fins a invertir-se en persones de més de 70
anys. Aquest fenomen s'atribueix a aquest efecte protector de les hormones
sexuals femenines, especialment l'estradiol (E2). A més dels clàssics receptors
d'estrògens (ERα i ERβ), que actuen principalment com a receptors nuclears, s'ha
identificat un receptor estrogènic de membrana acoblat a proteïnes G (GPER), el
qual pot intervenir tant en efectes ràpids com a nivell d'expressió gènica. Atès
que el teixit adipós és una diana crucial de l'acció estrogènica i la seva funció té
implicacions en la salut cardiovascular, en aquest estudi ens vàrem proposar
analitzar els efectes d'aquest receptor en el metabolisme lipídic i la funció
endocrina d'adipòcits 3T3-L1 diferenciats. Per això, analitzem l'efecte de l'E2, G1
(un agonista de GPER), i E2 + G15 (un antagonista de GPER) en l'expressió de
gens clau del metabolisme lipídic, adipoquines (leptina i adiponectina) i
paràmetres funcionals com l'acumulació de lípids, la captació de glucosa i la
lipòlisi, tant en condicions basals com en resposta a l’estimulació amb insulina o
isoproterenol. Els nostres resultats mostren que l'E2 té un efecte inhibidor en
l'adipogènesi, encara que sembla que no estigui només intervingut per GPER. En
canvi, GPER sembla estar relacionat amb una biogènesi mitocondrial més gran i
producció d'adiponectina, processos que estan estretament vinculats i podrien
explicar els efectes beneficiosos de G1 observats en models in vivo. Tenint en
compte que l'activació de GPER no té efectes feminitzants o mitogènics en teixits
dependents d'estrògens, les troballes d'aquest estudi donen suport a la
continuació de la investigació sobre G1 com a possible agent antidiabètic i
cardioprotector.
[spa] Las enfermedades cardiovasculares (ECV) son una de las principales causas de
mortalidad a nivel global. Existe un marcado dimorfismo sexual en el riesgo de
desarrollar ECV según la edad. Las mujeres tienen una menor incidencia y
mortalidad que los hombres hasta la etapa de postmenopausia, momento en el
cual las diferencias comienzan a disminuir hasta invertirse en personas mayores
de 70 años. Este fenómeno se atribuye al efecto protector de las hormonas
sexuales femeninas, especialmente el estradiol (E2). Además de los clásicos
receptores de estrógenos (ERα y ERβ), que actúan principalmente como
receptores nucleares, se ha identificado un receptor estrogénico de membrana
acoplado a proteínas G (GPER), el cual puede mediar tanto efectos rápidos como
a nivel de expresión génica. Dado que el tejido adiposo es una diana crucial de
la acción estrogénica y su función tiene implicaciones en la salud cardiovascular,
en este estudio nos propusimos analizar los efectos de este receptor en el
metabolismo lipídico y la función endocrina de adipocitos 3T3-L1 diferenciados.
Para ello, analizamos el efecto del E2, G1 (un agonista de GPER), y E2 + G15
(un antagonista de GPER) en la expresión de genes clave del metabolismo
lipídico, adipoquinas (leptina y adiponectina) y parámetros funcionales como la
acumulación de lípidos, la captación de glucosa y la lipólisis, tanto en condiciones
basales como en respuesta a la estimulación con insulina o isoproterenol.
Nuestros resultados muestran que el E2 tiene un efecto inhibidor en la
adipogénesis, aunque parece no estar mediado solamente por GPER. En
cambio, GPER parece estar relacionado con una mayor biogénesis mitocondrial
y producción de adiponectina, procesos que están estrechamente vinculados y
podrían explicar los efectos beneficiosos de G1 observados en modelos in vivo.
Teniendo en cuenta que la activación de GPER no tiene efectos feminizantes o
mitogénicos en tejidos dependientes de estrógenos, los hallazgos de este estudio
respaldan la continuación de la investigación sobre G1 como un posible agente
antidiabético y cardioprotector.
[eng] Cardiovascular disease (CVD) is one of the leading causes of mortality on a global
scale. There is a marked sexual dimorphism in the risk of developing CVD
depending on age. Women have a lower incidence and mortality rate than men
until the post-menopausal stage, when the differences begin to diminish until they
are reversed in people over 70 years old. This phenomenon is attributed to the
protective effect of female sex hormones, especially oestradiol (E2). In addition to
the classical oestrogen receptors (ERα and ERβ), which act mainly as nuclear
receptors, a G-protein-coupled membrane oestrogen receptor (GPER) has been
identified, which can mediate both rapid effects and gene expression. Since
adipose tissue is a key target of oestrogen action and its function has implications
for cardiovascular health, in this study we aimed to analyse the effects of this
receptor on lipid metabolism and endocrine function in differentiated 3T3-L1
adipocytes. To this end, we analysed the effect of E2, G1 (a GPER agonist), and
E2 + G15 (a GPER antagonist) on the expression of key lipid metabolism genes,
adipokines (leptin and adiponectin) and functional parameters such as lipid
accumulation, glucose uptake and lipolysis, both under basal conditions and in
response to stimulation with insulin or isoproterenol. Our results show that E2 has
an inhibitory effect on adipogenesis, although it does not appear to be uniquely
mediated by GPER. Instead, GPER appears to be related to increased
mitochondrial biogenesis and adiponectin production, processes that are closely
linked and could explain the beneficial effects of G1 observed in in vivo models.
Given that GPER activation has no feminising or mitogenic effects in oestrogendependent tissues, the findings of this study support further research on G1 as a
potential anti-diabetic and cardioprotective agent.