[spa] Los compuestos de la familia de los ftalatos tales como el dimetil ftalato
(DMP), dietil ftalato (DEP), dibutil ftalato (DBP) y di(2-n-etilhexil) ftalato
(DEHP)) son ampliamente utilizados como aditivos para polímeros. Estos no
forman parte de las cadenas poliméricas por lo que pueden migrar fácilmente
desde la estructura del polímero hacia el agua, habiéndose detectado en agua
de consumo humano; dando lugar a importantes problemas tanto para el
medio ambiente como para la salud humana. Sobre la base de lo descrito, en
este trabajo se desarrolló un método de preconcentración mediante extracción
en fase sólida (SPE), que fue automatizado mediante un sistema de análisis
por inyección secuencial (SIA) y que permitió la separación y cuantificación de
tres ftalatos (DMP, DEP Y DBP) en muestras de agua de consumo humano
mediante análisis por cromatografía líquida con detección UV (LC-UV). Los
límites de detección alcanzados fueron de 0.7 a 2.4 g L
-1
, y factores de
enriquecimiento en el rango de 50 a 67. El sistema on-line SPE/LC-UV fue
utilizado para determinar el contenido de ftalatos en agua después de un
análisis de migración en botellas de PET de diez diferentes marcas
comerciales, habiéndose encontrado concentraciones migradas de 0.0041 mg
kg-1
a 0.0506 mg kg-1
para el DMP, entre 0.0145 y 0.0256 mg kg-1
para el
DBP, mientras que el DEP no fue detectado en ninguna de las muestras.
La extracción asistida por microondas fue aplicada para la extracción de
ftalatos presentes en botellas de PET para almacenar agua de diez marcas
comerciales. Se determinaron las condiciones óptimas de extracción
evaluando el efecto de tres variables independientes (tiempo, temperatura de
extracción y composición del agente extractante) sobre la variable de
respuesta (área del pico de DBP). Bajo las condiciones óptimas (temperatura=
140 °C, tiempo de extracción= 30 min y uso de una disolución de acetonitrilo
al 70 % como agente extractante) se encontraron concentraciones entre 1.1 y
14.8 mg kg-1
para el DMP, entre 9.3 y 63.6 mg kg-1
para el DBP y el DEP fue
encontrado en una sola muestra a una concentración de 3.1 mg kg-1
.
Con la finalidad de producir nuevos materiales adsorbentes con potencial
aplicación en la extracción de ftalatos, se desarrolló un procedimiento simple
para la obtención de cristales de redes zeoliticas imidazoladas (ZIF-8) y su
posterior conversión a carbones, los cuales fueron utilizados para la
preparación de membranas. De entre ellas, la membrana preparada con los
carbones sintetizados sin usos de modulador (ECZIF-8) alcanzo cerca del 60
% de la concentración total tanto para DMP, DEP como DEHP, mientras que
para DBP se alcanzaron valores de retención del 70 % después de hacer
pasar 500 mL de disolución de PAE (300 g L-1
).
Finalmente, se implementó un proceso automatizado on-line mediante un
sistema SIA para el seguimiento de la degradación fotocatalítica de DMP y
DEP empleando catalizadores de TiO2 bajo radiación UV-Vis. Se evaluó el
efecto del tipo de catalizador, la cantidad de catalizador y el pH, comparando
la eficiencia de degradación de tres materiales. El catalizador comercial
Degussa P25 mostró la mayor eficiencia para valores óptimos de pH y dosis
de 10 y 1.5 g L-1
, respectivamente, permitiendo la degradación completa de
DMP y DEP. También se observó un importante efecto en los valores de
carbono orgánico total (TOC), demanda biológica de oxígeno (DBO) y
demanda química de oxígeno (DQO), obteniéndose disminuciones del 92, 92
y 67 %, respectivamente con respecto a las concentraciones iniciales. Los
intermediarios de degradación se identificaron mediante cromatografía de
gases-espectrometría de masas y se propusieron posibles rutas de
degradación.
[eng] The compounds of the phthalate family such as dimethyl phthalate (DMP),
diethyl phthalate (DEP), dibutyl phthalate (DBP) and bis(2-ethylhexyl)
phthalate (DEHP)) are widely used as additives for polymers. These are not
part of the polymer chains, so they can easily migrate from the polymer
structure to the water, having been detected in drinking water; leading to
important problems for both the environment and human health. Based on
what has been described, in this work a preconcentration method was
developed by solid-phase extraction (SPE), automated by applying a
sequential injection analysis system (SIA), allowing the separation and
quantification by liquid chromatography with UV detection (LC-UV) of three
phthalates (DMP, DEP and DBP) in water samples for human consumption.
The detection limits reached were from 0.7 to 2.4 g L-1
, and enrichment
factors in the range of 50 to 67. The SPE/LC-UV on-line system was used to
determine the migration rate of phthalate from PET bottles of ten different
commercial brands to water, having found migrated concentrations of 0.0041
mg kg-1
to 0.0506 mg kg-1
for the DMP, between 0.0145 and 0.0256 mg kg-1
for the DBP, while the DEP It was not detected in any of the samples.
Microwave assisted extraction was applied for the extraction of phthalates
present in PET bottles used to store water from ten commercial brands. The
optimal extraction conditions were determined by evaluating the effect of three
independent variables (time, extraction temperature and composition of the
extractant) on the response variable (DBP peak area). Under the optimal
conditions (temperature= 140 °C, extraction time= 30 min and use of a 70 % of
acetonitrile in the extractant solution) concentrations between 1.1 and 14.8 mg
kg-1 were found for the DMP, between 9.3 and 63.6 mg kg-1
for DBP and DEP
was found in one sample at a concentration of 3.1 mg kg-1
.
In order to produce new adsorbent materials with potential application in the
extraction of phthalates, it was developed a simple procedure to obtain
crystals from zeolitic imidazolate frameworks (ZIF-8) and their subsequent
conversion to carbons, which were used for the preparation of membranes.
Among them, the membrane prepared with the carbons synthesized without
modulator uses ECZIF-8) reached close to 60 % of the total concentration for
both DMP, DEP and DEHP, while for DBP retention values of 70 % were
reached after of passing 500 mL of PAE solution (300 μg L-1
).
Finally, an automated on-line process was implemented using an SIA system
to monitor the photocatalytic degradation of DMP and DEP using TiO2
catalysts under UV-Vis radiation. The effect of the type of catalyst, the amount
of catalyst and the pH were evaluated, comparing the degradation efficiency of
three TiO2 materials. The commercial catalyst Degussa P25 showed the
highest efficiency at optimal pH and dosage values of 10 and 1.5 g L-1
,
respectively, allowing the complete degradation of DMP and DEP. An
important effect was also observed in the values of total organic carbon (TOC),
biological oxygen demand (BOD) and chemical oxygen demand (COD),
decreasing 92, 92 and 67 %, respectively, with respect to the initial
concentrations. Degradation intermediates were identified by gas
chromatography-mass spectrometry and possible routes of degradation were
proposed.
[cat] Els compostos de la família dels ftalats tals com el dimetil
ftalat (DMP), dietil ftalat (DEP), dibutil ftalat (DBP) i (2-n-etilhexil)ftalat (DEHP)
són àmpliament utilitzats com a additius per a polímers. Aquests no formen
part de les cadenes polimèriques pel que poden migrar fàcilment des de
l'estructura del polímer cap a l'aigua, havent-se detectat en aigua de consum
humà; donant lloc a importants problemes tant per al medi ambient com per a
la salut humana. Sobre aquesta base, en aquest treball es va desenvolupar un
mètode de preconcentració mitjançant extracció en fase sòlida (SPE), que va
ser automatitzat amb un sistema d'anàlisi per injecció seqüencial (SIA) i que
va permetre la separació i quantificació de tres ftalats (DMP, DEP i DBP) en
mostres d'aigua de consum humà mitjançant anàlisi per cromatografia líquida
amb detecció UV (LC-UV). Els límits de detecció assolits van ser
de 0.7 a 2.4 g L
-1
, i factors d'enriquiment en el rang de 50 a 67. El sistema en
línia SPE / LC-UV va ser utilitzat per determinar el contingut de ftalats en
aigua després d'una anàlisi de migració en ampolles de PET de deu diferents
marques comercials, havent-se trobat concentracions migrades de 0,0041 mg
kg-1
al 0.0506 mg kg-1
per al DMP, entre 0,0145 i 0,0256 mg kg-1
per al DBP,
mentre que el DEP no va ser detectat en cap de les mostres.
L'extracció assistida per microones va ser aplicada per a l'extracció de ftalats
presents en ampolles de PET per emmagatzemar aigua de deu marques
comercials. Es van determinar les condicions òptimes d'extracció avaluant
l'efecte de tres variables independents (temps, temperatura d'extracció i
composició de l'agent extractant) sobre la variable de resposta (àrea del pic
de DBP). Sota les condicions òptimes (temperatura= 140 °C, temps
d'extracció = 30 min i ús d'una dissolució d'acetonitril al 70 % com a agent
extractant) es van trobar concentracions entre 1.1 i 14.8 mg kg-1
per al DMP,
entre 9.3 i 63.6 mg kg-1
per al DBP i el DEP va ser detectat en una sola
mostra a una concentració de 3.1 mg kg-1
.
Amb la finalitat de produir nous materials adsorbents amb potencial aplicació
en l'extracció de ftalats, es va desenvolupar un procediment simple per a
l'obtenció de cristalls de xarxes zeolítiques basades en l´imidazole (ZIF-8) i la
seva posterior conversió a carbons, els quals van ser utilitzats per a la
preparació de membranes. D'entre elles, amb la membrana preparada amb
els carbons sintetitzats sense modulador (ECZIF-8) es va aconseguir extreure
prop del 60 % de la concentració total tant pel DMP, DEP i DEHP, mentre que
pel DBP es van assolir valors de retenció del 70 % després de fer passar 500
ml de dissolució de PAE (300 µg L-1
).
Finalment, es va implementar un procés automatitzat en línia mitjançant un
sistema SIA per al seguiment de la degradació fotocatalítica de DMP i DEP
emprant catalitzadors de TiO2 sota radiació UV-Vis. Es va avaluar l'efecte del
tipus de catalitzador, la quantitat de catalitzador i el pH, comparant l'eficiència
de degradació dels tres materials. El catalitzador comercial Degussa P25 va
mostrar una eficiència major per a valors òptims de pH i dosis de 10 i 1.5 g L-1
,
respectivament, permetent la degradació completa de DMP i DEP. També es
va observar un important efecte en els valors de carboni orgànic total (TOC),
demanda biològica d'oxigen (DBO) i demanda química d'oxigen (DQO),
obtenint-se disminucions del 92, 92 i 67%, respectivament, pel que fa a les
concentracions inicials. Els intermediaris de degradació es van identificar
mitjançant cromatografia de gasos-espectrometria de masses i es van
proposar possibles rutes de degradació.